Yetiştirilen tüm kültür bitkilerinde, toprak hazırlığından hasada kadar olan dönemde uygulanan yetiştirme tekniklerinin her bir uygulaması, bir zincirin halkaları gibidir. Sonuçta elde edilecek verim, en zayıf halkanın gücüyle orantılı olacaktır. Örneğin; yeterli gübre verilmeyen bir tarladan elde edilecek verim, gübre haricindeki her uygulama tam ve zamanında yapılmış olsa bile yetersiz verilen gübre oranında azalacaktır.

Tarım, insanlık için temel bir geçim kaynağı olmuştur ve tarımsal üretimde tahıllar önemli bir yer tutar. Tahıllar, insan beslenmesinde önemli bir rol oynar ve birçok ülkenin ekonomisine büyük katkı sağlar. Bu nedenle, tahıl yetiştiriciliği verimliliği artırmak için çeşitli teknikler geliştirilmiştir. Bu yazıda, tahıl yetiştirme tekniklerinin detaylarına ve uygulama yöntemlerine değineceğiz.

1- Toprak profilinde en fazla suyu biriktirmek ve optimum tohum yatağı hazırlamak için “İYİ TOPRAK İŞLEME”,

2- İyi bir tohum yatağına bakımlı aletler ile zamanında, optimum miktarda ve uygun derinlikte, kaliteli tohumlukla yapılacak ”EKİM”,

3- Sulu tarım yapılan alanlarda maksimum verimin elde edileceği miktarda, uygun sistemle yapılacak “SULAMA”,

4- Toprak nemi, yağış, bitki ihtiyacına ve verimlilik düzeyine uygun “GÜBRELEME” ve

5- Etkili “YABANCI OT KONTROLÜ”dür.

Toprak Hazırlığı

Tahıl yetiştirme süreci, toprak hazırlığıyla başlar. Toprak, uygun bir şekilde işlenmeli ve hazırlanmalıdır. Bu adımın amacı, tohumların kolayca çimlenmesini ve köklerin sağlıklı bir şekilde büyümesini sağlamaktır. Toprağı işlemek için çeşitli teknikler kullanılabilir, bunlar arasında derin sürüm, diskaro, tırmık gibi yöntemler bulunur.

Tohum Seçimi

Tahıl yetiştirme sürecinde doğru tohumun seçimi büyük önem taşır. Yüksek verimlilik ve kaliteli ürün elde etmek için uygun çeşit seçilmelidir. Tohum seçiminde çeşitli faktörler dikkate alınmalıdır, bunlar arasında iklim koşulları, toprak tipi, hastalıklara dayanıklılık gibi faktörler yer alır. Ayrıca, sertifikalı tohumlar tercih edilmelidir.

Ekim Tekniği

Tahılların doğru şekilde ekilmesi, verimliliği artırmak için kritik bir adımdır. Ekim zamanı, tohum derinliği ve sıralar arası mesafe gibi faktörler doğru bir şekilde ayarlanmalıdır. Doğru ekim teknikleri kullanılarak tohumların optimum büyüme ortamına sahip olması sağlanır.

Gübreleme ve Sulama

Tahıl yetiştirme sürecinde gübreleme ve sulama önemli bir yere sahiptir. Toprağın verimliliğini artırmak ve bitkilerin sağlıklı bir şekilde büyümesini sağlamak için doğru gübreleme teknikleri kullanılmalıdır. Ayrıca, bitkilerin su ihtiyacını karşılamak için düzenli sulama yapılmalıdır. Sulama yöntemleri arasında damla sulama, yağmur sulama, pivot sulama gibi teknikler bulunur.

Hastalık ve Zararlı Kontrolü

Tahıl yetiştiriciliğinde hastalık ve zararlılarla mücadele önemlidir. Bitkilerin sağlıklı bir şekilde büyümesini sağlamak için düzenli olarak hastalık ve zararlı kontrolleri yapılmalıdır. Gerekirse, kimyasal veya biyolojik mücadele yöntemleri kullanılabilir.

Hasat Tekniği

Tahılların hasat edilmesi de önemli bir aşamadır. Hasat zamanı, doğru bir şekilde belirlenmeli ve hasat teknikleri doğru bir şekilde uygulanmalıdır. Hasat edilen tahıllar, uygun bir şekilde kurutulmalı ve depolanmalıdır.

Tüm bu uygulamalar sonrasında en verimli sonucunu alabilmek için olmazsa olmazlardan birisi de yüksek verim potansiyeline sahip, soğuğa, hastalık ve zararlılara dayanıklı “YÜKSEK VERİMLİ ÇEŞİT” seçimidir.

Burada yukarıda bahsedilen yetiştirme tekniklerinin her birinden ayrı ayrı bahsedilmeyecek ancak üreticinin ürettiği ürünün satışında birim fiyatının düşmesine neden olan oysaki fazlaca bir uğraşa gerek kalmadan önlenebilecek bir konudan bahsetmenin faydalı olacağını düşünüyorum. Bu uygulama; ekimde kullanılan “TOHUM MİKTARI”dır.

Mibzersiz dönemde,” bu kurda, bu kuşa” diyerek yapılan gereğinden fazla tohumluk kullanımı alışkanlığı, pek çok yörede halen sürdürülmektedir.

İyi işlenmiş toprakta iyi hazırlanmış tohum yatağına, uygun ekim zamanında, uygun derinlikte, sertifikalı tohumla yapılacak ekimde, ekilen çeşidin kardeşlenme özelliği de göz önüne alınarak özellikle ekmeklik buğday için dekara 18 ile 22 kg arasında tohum kullanımı yeterli olabilecekken, bu miktarın dekara 25-30 kiloya kadar çıktığı gözlemlenmektedir.

Bu uygulama sonrasında ise yüksek kardeşlenme kapasitesi olan çeşitlerdeki kardeşler yeterince beslenemeyip daneler alız, cılız kalmaktadır. Buda ürünün bin dane ve hektolitre ağırlığını ve dolayısıyla da verimini düşürmektedir. Verimin düşmesi yanında en başta un randımanının düşmesi nedeniyle kalite kaybı da olacağından bu ürün pazarda da çok kolay fiyat kaybına uğrayabilmektedir. Oysa bu kayıplara uğramamak, mibzerin tohum ayarında yapılacak bir müdahale kadar kolaydır.

Uygun ekim tarihi bölgesine göre değişmekle birlikte, tahılın kışa 3-4 yaprak döneminde girmesini sağlayan ekim tarihidir. Ekim uygun zamanda yapılamayıp geç kalmışsa, kötü hazırlanmış kesekli bir tohum yatağına ekim yapmak zorunda kalınmışsa, ekim zamanında yapılmış ancak zamanında sulanmadığı için başka bir deyişle uygun rutubet olmadığı için çıkışı geç kalabilecekse ekimde kullanılacak tohum miktarının birkaç kg artırılmasında yarar vardır.

Bunun dışında kullanılan fazla tohumluk demek gıda olarak kullanılabilecek ürünü gereksizce toprağa gömerek ülke ekonomisine zarar vermek, para kaybı demektir.